Osoba w depresji, zapytana o samopoczucie najczęściej użyje takich przymiotników: smutny, załamany, zgaszony, bezradny, beznadziejny, upokorzony, samotny, nieszczęśliwy, bezużyteczny, winny. Smutek i wina są oczywistymi emocjonalnymi symptomami depresji i cierpiący na nią rzeczywiście nie są w stanie podczas rozmowy powstrzymać się od płaczu. Zwykle ludzie chorzy najgorzej czują się rano, a w ciągu dnia nastrój nieco się poprawia. Oprócz smutku i winy często pojawia się niepokój, który może wystąpić gdy nie ma depresji (Barlow, 2000; Keller i in., 2000).
Depresja endogenna
(choroba afektywna jednobiegunowa)
Choroba afektywna jednobiegunowa pojawia się najczęściej po raz pierwszy u osób po 40 roku życia. Choroba ta dotyka najczęściej osoby, które są skłonne do:
- niskiej samooceny;
- braku wiary we własne siły i możliwości;
- są skłonne do wahań nastroju i aktywności.
Uważa się, że nie ma ona żadnej konkretnej przyczyny zewnętrznej ani konkretnego wydarzenia życiowego. Depresja ta wywołana jest przez zaburzenia funkcjonowania mózgu, głównie systemu hormonalnego lub nerwowego ( spadek noradrenaliny i serotoniny). Choroba ta powoduje poważne zakłócenia funkcji psychicznych i fizycznych.
Chory nie ma siły do wykonywania nawet najprostszych czynności życia codziennego, nie potrafi podejmować najprostszych decyzji, często zaniedbuje zaspokajanie podstawowych potrzeb: nie przygotowuje sobie posiłków, nie dba o higienę osobistą.
Podstawowymi objawami choroby afektywnej są:
- obniżenie nastroju (depresja);
- zahamowanie psychoruchowe;
- objawy somatyczne i zaburzenia rytmów biologicznych;
- lęk.
W chorobie jednobiegunowej zamiast zahamowania psychoruchowego, może wystąpić podniecenie ruchowe z wysokim poczuciem lęku.
U chorej osoby często występuje poczucie winy, myśli i skłonności samobójcze, niekiedy ze skłonnością ich realizacji. Więcej objawów występujących w depresji zamieściłam w poście na temat depresji.
Epizod depresji endogennej trwa najczęściej około 6 miesięcy. Często udaje się chorym wyleczyć i powrócić do normalnego życia. Jednak zdarzają się nawroty choroby i wtedy osoba chora musi przyjmować leki przeciwdepresyjne.
Depresja endogenna wymaga leczenia psychiatrycznego, w cięższych przypadkach leczenia w szpitalu.
Depresja to niestety poważna choroba.
OdpowiedzUsuńCzy chorobą jednobiegunową moze byc tez mania ? czy tylko depresja ?
OdpowiedzUsuńW teorii spotyka się możliwość wystąpienia w chorobie jednobiegunowej -manii, jednak najczęściej mówiąc o chorobie jednobiegunowej, mamy na myśli depresję. Mozliwość manii i depresji określona jest jako choroba dwubiegunowa,W praktyce mania jako jeden objaw choroby raczej nie występuje, jest najczęściej spotykanan razem z depresją, a to już jest inna jednostka chorobowa.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Depresja to straszna choroba;/ dotyka coraz młodsze osoby
OdpowiedzUsuńTen komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuńNie ma co się oszukiwać, ale na depresję zaczyna chorować co raz więcej osób. Spowodowane jest to przede wszystkim naszym stylem życia i gonieniem za wszystkim. Jeśli zauważymy jakieś pierwsze symptomy depresji to najlepiej od razu udać się do http://www.centrumdobrejterapii.pl abyśmy byli pod czujną opieką specjalistów.
OdpowiedzUsuńU mojej mamy depresja pojawiła się po utracie pracy. Początkowo było to tylko obniżenie nastroju, potem doszły objawy somatyczne, ogólnie niechęć do życia. Na szczęście leczenie przyniosło efekty, trzeba zabrać taką osobę do specjalisty który dobierze leki, zleci psychoterapię. Wiele trzeba we własnej głowie przepracować. A z leków - https://baza-lekow.com.pl/substancja-czynna/duloksetyna/ między innymi jest stosowana. Zazwyczaj po 2 – 4 tygodniach od rozpoczęcia terapii lekiem zauważalna jest odpowiedź na leczenie. Leczenie należy kontynuować kilka miesięcy, aby uniknąć nawrotów choroby.
OdpowiedzUsuń