Depresja dwubiegunowa afektywna ( maniakalno- depresyjna)

    Depresja ta najczęściej występuje po raz pierwszy między 20 a 30 rokiem życia. Na występowanie choroby mają wpływ czynniki  genetyczne oraz zaburzenia przekaźnictwa neuronów, co wpływa na czynności układu limbicznego, podwzgórza i układu siatkowatego.
   U około 30 - 60% chorych czynnikami wyzwalającymi chorobę oraz jej nawroty są stresy somatyczne (poród, zaburzenia hormonalne, urazy czaszki, leki itp.) oraz stresy psychiczne (zawód życiowy, utrata pracy, bliskiej osoby, rozwód, emigracja, utrata pracy, bankructwo).
  Choroba cechuje się z występowaniem naprzemiennie okresów: depresji i manii, na ogół przedzielone okresem remisji. Początek i koniec fazy jest często nagły. Nawroty w depresji dwubiegunowej są dwukrotnie częstsze niż w jednobiegunowej. Początkowo okresy remisji są dłuższe, z upływem lat skracają się. Średnio nawroty choroby trwają ok. 3 miesiące, ale zdarzają się okresy krótsze i dłuższe, nawet roczne. U około 60% osób pierwszą fazą jest depresja.
   

Do podstawowych objawów depresji zalicza się:
- obniżenie nastroju;

- zahamowanie psychoruchowe;
- objawy somatyczne i zaburzenia rytmów biologicznych;
- lęk.
 
Objawy somatyczne:
- bóle głowy, w klatce piersiowej;
- zaparcia;
- brak  łaknienia;
- zmniejszenie masy ciała;

- zaburzenia rytmu snu i czuwania (sen jest skrócony i płytszy, wczesne budzenie się rano). Zwiększona potrzeba snu, senność w ciągu dnia. Gorsze samopoczucie rano, poprawa następuje w godzinach popołudniowych i wieczorem.

   Nastrój maniakalny przejawia się stałym, wzmożonym samopoczuciem, uczuciem radości, szczęścia, zadowolenia, skłonnością do żartów oraz nieadekwatnością reakcji emocjonalnych na przykre wydarzenia. Czasami jest to nastrój gniewliwy, szczególnie gdy chory napotyka przeszkody

   Epizod manii - rozwija się zwykle w ciągu kilku godzin lub dni i trwa zazwyczaj od kilku dni do kilku miesięcy.

Charakteryzuje się:

- wzrastającą samooceną;
- gonitwą myśli, słowotok;
- porywającym nastrojem;- chory czuje, że może przenosić góry.

   Zawyżona samoocena powoduje bezkrytyczną ocenę własnych możliwości, bagatelizowanie i niedostrzeganie przeszkód i trudności w podejmowanych działaniach. U niektórych chorych zaburzenia samooceny mają cechę urojeń. Dotyczą uzdolnień, możliwości i często są prowokowane przez otoczenie. Są  to urojenia przelotne i niekonsekwentne w treści. Jeżeli chory w swych dążeniach napotyka przeszkody, urojenia mogą nosić znamiona urojeń prześladowczych i ksobnych.

   Chorzy często podejmują się działań, często pochopnie nie doprowadzając ich do końca. Jeżeli otoczenie przeszkadza w realizacji zamierzeń, chory reaguje rozdrażnieniem, agresją słowną, czasami fizyczną.

   Chorzy w manii mogą nieregularnie odżywiać się, nadużywać alkoholu, nie dbać o higienę osobistą. U kobiet może przejawiać się jaskrawym , wyzywającym makijażem i strojem.
   Depresja dwubiegunowa jest bardzo wyniszczająca, często uniemożliwia kontynuację pracy, nietypowe zachowania osoby chorej prowadzą do utraty kontaktów i znajomości towarzyskich.

Leczenie:

- leki przeciwdepresyjne;
- neuroleptyki;
- leki stabilizujące.