Depresja choroba duszy...

  "Depresja potrafi odebrać chęć do życia, do  kontaktów z innymi ludźmi i do robienia czegokolwiek. Przeważa w depresji pragnienie śmierci, by więcej nie cierpieć równocześnie chce się żyć jak dawniej, wśród innych  kiedy była radość i mieliśmy chęć by robić to co robiliśmy przed... przed wystąpieniem depresji."

Objawy depresji:

- Chandra;
- Anhedonia ( niemożność odczuwania przyjemności);
- Znaczne zmiany apetytu z utratą lub przyrostem masy ciała;
- Zaparcia;
- Zaburzenia snu, nadmierna senność lub bezsenność 

 (problemy z zaśnięciem, budzenie się w środku nocy

 lub wcześnie rano), 

- obniżenie aktywności, zmęczenie, przysypianie,  

  niepokój, pobudzenie ruchowe;

- Spowolnienie mowy, ruchów, procesów myślowych;
- Obniżony popęd płciowy;
- Brak zainteresowania pracą;

- Poczucie braku wartości, stawianie sobie wyrzutów,   

  poczucie winy;

- Ograniczona zdolność myślenia i koncentracji;
- Zapominanie;
- Zmęczenie;
- Niezdecydowanie;
- Niska samoocena;
- Uczucie bezsilności, niepokój;
- Pesymizm, poczucie beznadziejności;
- Myślenie o śmierci, próby samobójcze;

- Pochłonięcie własną osobą, uskarżanie się na  

  dolegliwości.

Objawy depresji są rzeczywiście bardzo liczne, a u niektórych z nich doświadcza w jakimś okresie życia praktycznie każdy mężczyzna, każda kobieta czy dziecko. Jednak uznajemy je za chorobę tylko wtedy gdy objawy trwają na tyle długo lub są tak nasilone, ze zaburzają prawidłowe funkcjonowanie  przez długie miesiące czy lata.

Depresja - wg WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) znajduje się w czołówce najpoważniejszych problemów zdrowotnych na Świecie. Do niedawna, ze względu na nie najlepszą znajomość społeczną oraz brak wyraźnych przyczyn zachorowalności, była często lekceważona. Osoba z depresją często była pozostawiana sama sobie lub mówiono jej, żeby wzięła się w garść.

Teraz depresja jest coraz lepiej poznawaną jednostką chorobową oraz coraz więcej ludzi poznaje istotę tej choroby. Jest to ciężkie zaburzenie i wymaga leczenia u psychiatry i innych specjalistów.

W obecnych czasach depresja stała się tak popularna, że zaczęto ją traktować wśród chorób psychicznych tak, jak zwykłe przeziębienie. W obecnym czasie bardzo często  depresja pojawia się już u nastolatków (ok. 15 roku życia). Na zaburzenie depresyjne składa się poczucie bezradności i bierność.

Depresja - najczęstsze schorzenie psychiczne. Tradycyjny podział na:

- depresję endogenną, uwarunkowaną konstytucjonalnie ( zwana często melancholią);

- depresję psychogenną ( neurotyczną);

- depresję somatogenną (wywołaną przez czynniki organiczne).

Dziś ten podział nie jest już prawie stosowany, mówi się ogólnie o zespole depresyjnym. charakterystycznym objawem tej choroby jest obniżenie nastroju z towarzyszącymi zaburzeniami snu, utratą zainteresowań, niechęcią do wszelkiego działania; czasem mogą wystąpić myśli samobójcze. 

DSM - IV ( Diagnostic and Statistical Manual and Mental Disorders) - jest oparty na informacjach empirycznych z piśmiennictwa psychiatrycznego, uzyskanych na podstawie analizy danych z badań klinicznych. 

Wg DSM-IV do rozpoznania epizodu dużej depresji niezbędny jest co najmniej dwutygodniowy okres obniżonego nastroju lub też utraty zainteresowania wszystkimi niemal czynnościami i płynącym z nich przyjemności. Dodatkowo, w tym samym czasie, musi wystąpić pięć lub więcej spośród wymienionych niżej objawów:

- depresyjny nastrój przez większość część dnia
- zmniejszenie zainteresowań i zdolności do przeżywania przyjemności
- wyraźny wzrost lub spadek wagi
- bezsenność albo nadmierna senność
- pogorszenie panowania nad ruchami ciała
- wrażenie zmęczenia
- poczucie własnej bezwartościowości i winy;
- spadek sprawności myślenia i koncentracji;
- powracające myśli o śmierci i samobójstwie

Są to symptomy dużej depresji chociaż granica pomiędzy depresją dużą (endogenną) a przewlekłą depresją nerwicową (obecnie klasyfikowaną jako dystymia) jest często nieostra. 

Warunkiem rozpoznania dystymii (wg DSM-IV) jest depresyjny nastrój utrzymujący się przez większą część dni w ciągu co najmniej dwóch tygodni. Dodatkowo muszą wystąpić nie mniej niż dwa z następujących objawów:

- spadek lub wzrost apetytu;
- nadmierna senność lub bezsenność;
- poczucie zmęczenia lub braku energii;
- obniżone poczucie własnej wartości;
- trudności ze skupieniem uwagi albo podejmowaniem decyzji;
- poczucie beznadziejności.

W Polsce DSM - IV stanowi pomoc w rozpoznawaniu depresji, od 1998 roku obowiązuje klasyfikacja ICD - 10 czyli 10. Rewizja Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób Światowej Organizacji Zdrowia (International Classification od Diseases). 
W ICD-10 nie ma nazwy duża depresja, są natomiast "zaburzenia depresyjne" (depresive disorder ) oraz "nawracające zaburzenia depresyjne" (recurrent depresive disorder).

W następnych postach poświęcę więcej czasu poszczególnym rodzajom depresji, oraz  jej terapii. Zapraszam.