ZESPÓŁ BRIQUETA

Zaburzenie somatyzacyjne (daw. zespół Briqueta) to forma zaburzenia somatoformicznego.

Zaburzenia somatoformiczne – forma  zaburzeń nerwicowych. Dotknięte nimi osoby odczuwają objawy sugerujące istnienie problemów somatycznych przy braku organicznych lub czynnościowych podstaw uzasadniających występowanie takich problemów.
Na zaburzenia somatoformiczne składa się pięć zasadniczych czynników:

• określona funkcja somatyczna zanika lub ulega zaburzeniu;
• zaburzeń nie można wyjaśnić żadnym znanym stanem fizycznym; nie stwierdza się np. uszkodzeń neurologicznych odpowiedzialnych za zanik słuchu czy paraliż;
• istnieją dowody na to, że przyczyną mogą być czynniki natury psychologicznej;
• pacjent często (choć nie zawsze) odnosi się obojętnie do utraty funkcji somatycznej;
• objawy chorobowe nie podlegają świadomej kontroli pacjenta.

Zespół Briqueta - zaburzenie występuje dziesięć razy częściej u kobiet niż u mężczyzn. Zespół ten należy do zaburzeń nerwicowych występujących pod postacią somatyczną , które zostały ujęte w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 pod kodem F45. Przeważnie ma swój początek między 20 - 30 rokiem życia.

Na zespół Briqueta składa się wiele dolegliwości, głównie o podłożu somatycznym (skarżą się na objawy fizyczne i uporczywie domagają się kolejnych badań, pomimo negatywnych wyników. Zaburzeń z somatyzacją nie należy mylić z urojeniami hipochondrycznymi) . Leczenie tych dolegliwości somatycznych dominuje w życiu chorego.

Osoba cierpiąca na  ten zespół  uskarża się często na wiele dolegliwości, długotrwałe schorzenia fizyczne (lub zranienia) , korzysta z pomocy lekarzy wielu specjalizacji równocześnie. Niekiedy chory wymusza na lekarzach przeprowadzanie różnych badań, które często okazują się niepotrzebne. Choroba cechuje się przewlekłym przebiegiem.

KRYTERIA DIAGNOSTYCZNE:

• cztery objawy bólu - pacjent musi opowiedzieć historię doświadczania bólu z uwzględnieniem przynajmniej czterech różnych miejsc lub funkcji,
• dwa objawy żołądkowo - jelitowe - oprócz bólu, pacjent musi wskazać przynajmniej dwa objawy w układzie trawiennym, jak nudności, wzdęcia, nietolerancja pokarmowa,
• jeden objaw seksualny - pacjent musi opowiedzieć o przynajmniej jednym objawie ze strony układu reprodukcyjnego (wymioty w czasie ciąży, oziębłość seksualna),
• jeden objaw pseudoneurologiczny - pacjent musi opowiedzieć o przynajmniej jednym niebólowym objawie ze strony układu nerwowego (utrata czucia, epizod amnezji dysocjacyjnej),

Objawy utrzymują się przez co najmniej dwa lata. Większość pacjentów ma za sobą długą i skomplikowaną historię kontaktów z opieką zdrowotną, włącznie z licznymi negatywnymi wynikami badań i bezowocnymi operacjami eksploracyjnymi.
Przebieg zaburzenia jest przewlekły i zmienny ,i często łączy się z zakłóceniem funkcjonowania społecznego, interpersonalnego i rodzinnego.

Osoba chora najczęściej uskarża się na :

• uczulenia,
• wysypki,
• omdlenia,
• bóle głowy,
• bóle żołądka,
• wymioty,
• mdłości,
• zaburzenia seksualne,
• zaburzenia miesiączkowania

Często tym dolegliwością towarzyszą elementy depresji nawet podejmowanie prób samobójczych, lekomania.

Cechy charakterystyczne zaburzeń somatoformicznych:

• upośledzenie czynności fizycznych
• brak zmian biologicznych które by wyjaśniały owe upośledzenie czynności fizycznych
• zaistniałe objawy mają przyczyny psychogenne

Zaburzenia somatoformiczne według DSM-IV:

• zaburzenia somatyzacyjne - różne dolegliwości fizyczne np. zaparcia, bezsenność, bóle stawów itd. (ważne jest wykluczenie przyczyn biologicznych dopiero kiedy w dokładnych badaniach medycznych nie stwierdza się podłoża somatycznego wskazuje to na podłoże psychiczne)

• hipochondria  - przesadne zaabsorbowanie stanem swojego zdrowia, odczuwanie niepotwierdzonych przedmiotowo (badania medyczne) dolegliwości (dalsza droga badań medycznych wskazuje na konieczność konsultacji psychiatrycznej i psychologicznej)

• zaburzenia bólowe (psychalgia) - psychogenny ból w kilku lub jednej części ciała

• zaburzenia konwersyjne - występowanie objawów (np. drżenie kończyn) lub deficytów somatycznych (np. zniesienie czucia w danym obszarze ciała) w obrębie czynności ruchowych lub czuciowych będących wynikiem czynników psychicznych (nie ma biologicznych przyczyn dolegliwości)

• dysformiczne zaburzenia ciała  - zaabsorbowanie wyimaginowanym defektem wyglądu

Zespół Briqueta jest poważnym zaburzeniem psychicznym, prowadzącym do upośledzenia funkcjonowania społecznego, zawodowego i rodzinnego.

Diagnozowanie zespołu Briqueta

Wyróżnia się dwa rodzaje tego zespołu :

Pierwszy z wysoką częstotliwością – pacjenci skarżą się głównie na częste bóle żołądka i krzyża. Towarzyszą im problemy natury psychiatrycznej. Niezwykle często biorą zwolnienia lekarskie i nadużywają alkoholu 10 razy częściej niż osoby z populacji normalnej;

Drugi z wielopostaciowością – pacjenci rzadziej skarżą się na bóle krzyża, za to skargi dotyczą wszystkich pozostałych narządów. Pacjenci także wykazują tendencje do nadużywania alkoholu.