niedziela, 26 czerwca 2011

Choroby A- Anoreksja


" Ciało ma znaczenie, ale kiedy dochodzimy do tego, co u podłoża naszej obsesji na punkcie wagi, okazuje się, że kobieta obsesyjna na punkcie swego ciała jest także obsesyjna w odniesieniu do życia emocjonalnego. Przez troskę o ciało wyraża poważny niepokój o stan duszy"
                                      

                                  (Kim Chernin :Obsesja refleksje nad tyranią szczupłości)


    Zaburzenia łaknienia mają swoje korzenie we wczesnych doświadczeniach osoby chorej nabytych w rodzinie i prawie zawsze ujawniają się w okresie dojrzewania płciowego. Okres ten jest szczególnie ważny dla dziewcząt, którym w procesie wychowania pozostawia się zbyt mało samodzielności. Dążeniem ich jest uwolnienie się od rodziny i odnalezienie się w roli kobiecej. Często uwaga ich koncentruje się na lansowaniu wyidealizowanym wzorcu szczupłej sylwetki.
    Osoby chore na anoreksję to mistrzynie kamuflażu, dlatego aby rozpoznać chorobę, wymagana jest umiejętność czytania różnych form komunikatów niewerbalnych. Wczesne zauważenie niepokojących objawów , dziwnych zachowań związanych z jedzeniem, wymaga to od wielu specjalistów umiejętnego odczytywania tych sygnałów. Ważne jest , aby opiekunowie tych chorych potrafili rozpoznać już we wczesnym stadium chorobę.
    Jednym z kryteriów pomocnych w określaniu prawidłowej masy ciała, należnej  dla określonego wieku, wzrostu płci  są stosowane różne metody obliczeń wagi. Najczęściej stosowane jest obliczanie tzw. BMI (Body Mass Index- indeks wagi ciała) . Tym wskaźnikiem posługują się lekarze, psycholodzy, pielęgniarki w diagnozowaniu chorób związanych z zaburzeniami odżywiania.
   BMI oblicza się według prostego wzoru : wagę ciała w kg dzielimy przez wzrost w m2.
  
ZAKRES BMI 
WYNISZCZENIE -                             poniżej 15
POWAŻNA NIEDOWAGA-             15,0 - 16,9
NIEDOWAGA -                                 17,0 - 18,9
WAGA PRAWIDŁOWA -                 19,0 - 24,9


ANOREKSJA NERVOSA
  
   
  Przez pojęcie anoreksja rozumie się uwarunkowane przyczynami psychicznymi odmawianie jedzenia , co w konsekwencji prowadzi do ekstremalnej utraty wagi.
  Takiemu zachowaniu towarzyszy paniczny strach przed utyciem. Na tę chorobę zapadają najczęściej dziewczęta i młode kobiety ( na 100 chorych dziewcząt przypada 4-5 chłopców).
  Kobiety cierpiące na jadłowstręt psychiczny podświadomie usiłują poprzez swoją chudość odłączyć się od matki , a pośrednio od swojej kobiecości. Atrybuty kobiecego wyglądu: biust, biodra, pośladki, uda są ofiarą poświęcaną żądzy odchudzenia się . Występujący wtórnie brak miesiączki jest traktowany jak dodatkowe zwycięstwo w walce o pozostanie wychudzoną dziewczynką, która jeszcze nie miesiączkuje .Także panowanie nad głodem jest odbierane jako zdobycie nowej sfery niezależności.
  U chłopców cierpiących na tą chorobę ,na pierwszy plan wysuwa się nie tylko problem identyfikacji płciowej, co dążenie do niezależności i wyobcowania.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz